AIRAS NÚNEZ [B 872 / V 456]
Que muito m'eu
pago deste verão por estes ramos e por estas flores, e polas aves que
cantan d'amores por que ando i led'e sen cuidado e assí faz tod'homen
namorado: sempr'i anda led'e mui loução.
Cand'eu passo per algüas
ribeiras, so bõas arvores, per bõos prados, se cantan i passaros
namorados logu'eu con amores i vou cantando e log'alí d'amores vou
trobando e faço cantares en mil maneiras.
Hei eu gran viço e
grand'alegría, quando mi as aves cantan no estío.
AIRAS NÚNEZ [B
873 / V 457]
Amor faz a min amar tal senhor que é máis fremosa de
quantas sei, e faz-m'alegr'e faz-me trobador, cuidand'en ben sempr'; e
máis vos direi: faz-me viver en alegrança e
faz-me toda vía en ben cuidar. Pois min Amor
non quer leixar e dá-m'esforc'e
asperança, mal venh'a quen se del desasperar.
Ca per Amor cuid'eu máis
a valer, e os que del desasperados son nunca poderán nen üu ben
haver, mais haver mal; e por esta
razón trob'eu e non per antolhança, mais
pero que sei mui lealment'amar. Pois min Amor
non quer leixar e dá-m'esforc'e
asperança, mal venh'a quen se del desasperar.
Cousecen min os que amor
non han e non cousecen si, vedes que mal!, ca trob'e canto por senhor, de
pran, que sobre quantas hoj'eu sei val de
beldad'e de ben falar, e é cousida sen
dultança. Atal am'eu, e por seu
quer'andar. Pois min Amor non quer
leixar e dá-m'esforc'e asperança, mal venh'a
quen se del desasperar.
AIRAS PÁEZ [B 1100 / V 691]
Dizen pela
terra, senhor, ca vos amei e de toda-las coitas a vossa maior
hei, e sempr'eu,
namorado, hei a viver coitado!
Dizen
pela terra ca vos amei, senhor, e de toda-las coitas a vossa hei
maior, e sempr'eu,
namorado, hei a viver coitado!
E de
toda-las coitas a vossa maior hei, e non dormio a noit', e o día peor
hei, e sempr'eu,
namorado, hei a viver coitado!
E de
toda-las coitas a vossa hei maior e non dormio a noit', e o día hei
peor, e sempr'eu,
namorado, hei a viver coitado!
AIRAS
VEAZ [B 444 / V 56]
Senhor fremosa, por meu mal vos viron estes olhos
meus, ca des entón assí quis Deus e mia ventura, que é
tal que nunca vos ousei
dizer o que vos quería dizer.
E al
houv'eu vosc'a falar, senhor, sempr'u vosco falei, vedes por que, ca me
guardei tan muit'en vos dizer pesar que
nunca vos ousei dizer o que vos quería
dizer.
Seede mui ben sabedor: des que vos eu primeiro vi, sempre
mui gran coita sofrí, ca assí quis Nostro
Senhor que nunca vos ousei
dizer o que vos quería
dizer.
ALFONSO X [B 470]
Par Deus, senhor, enquant'eu
for de vós tan alongado, nunca en maior coita d'amor, nen atán
coitado foi eno mundo por sa senhor homen que fosse
nado, penado, penado.
Sen nulha ren, sen
vosso ben, que tant'hei desejado que ja o sén perdí por én, e
viv'atormentado, sen vosso ben, de morrer én ced'é mui
guisado, penado, penado.
Ca,
log'alí u vos eu vi, fui d'amor aficado tan muit'en mí que non
dormí, nen houve gasalhado e, se m'este mal durar assí, eu nunca
fosse nado, penado, penado.
BERNAL
DE BONAVAL [B 1066 / V 657]
A dona que eu am'e tenho por
senhor amostrade-mi-a, Deus, se vos én prazer
for, senón dade-mi a morte.
A que
tenh'eu por lume destes olhos meus e por que choran sempr', amostrade-mi-a,
Deus, senón dade-mi a morte.
Essa que
vós fezestes melhor parecer de quantas sei, ai Deus!, fazede-mi-a
veer, senón dade-mi a morte.
Ai Deus!,
que mi a fezestes máis ca min amar, mostrade-mi-a u possa con ela
falar, senón dade-mi a morte.
BERNAL
DE BONAVAL [B 1069 / V 660]
A Bonaval quer'eu, mia senhor, ir e des
quand'eu ora de vós partir os meus olhos, non
dormirán.
Ir-m'-ei, pero m'é grave de fazer, e, des quand'eu ora de
vós tolher os meus olhos, non
dormirán.
Toda vía ben será de provar de m'ir; mais, des quand'eu de
vós quitar os meus olhos, non
dormirán.
BONIFACI CALVO [A 266 / B 450]
Ora non moiro, nen
vivo, nen sei como me vai, nen ren de mí, senón atanto que hei no meu
coraçón coita d'amor qual vos ora direi: tan
grand'é que me faz perder o sén, e mia senhor
sol non sab'ende ren.
Non sei que faço, nen hei de fazer, nen en que
ando, nen sei ren de mí, se non atanto que sofr'e sofrí coita d'amor qual
vos quero dizer: tan grand'é que me faz perder
o sén, e mia senhor sol non sab'ende
ren.
Non sei que é de min, nen que será, meus amigos, nen sei de mí
ren al se non atanto que eu sofr'atal coita d'amor qual vos eu direi
ja: tan grand'é que me faz perder o
sén, e mia senhor sol non sab'ende
ren.
DIEGO MONIZ DE ASME [B 8]
Deus! Que pouco que sabía eu
en qual viço vivía, quand'era con mia senhor, e que muito me
queixava dela (porque non pensava de min), e non gradecía a Deus qual
ben me fazía en sol me deixar veer o seu mui bon parecer!
Mais en
gran sandez andava eu, quando me non pagava de con tal senhor viver, e
que melhor ben querría! E m'end'ora pagaría! Mais esto a min que mi o
dava, este ben, que non m'entrava? Non houvess'hoj'eu melhor, e
houvess'eu tal sabor!
Mais logo m'ar mataría un cor, que hei, de
folía mui comprido e d'amor, que per poucas m'ar matava! Quand'eu mia
senhor catava, en tal coita me metía que conselho non sabía eu de min,
como fazer por dela máis ben haver!
Mais, se eu nunca cobrava o
vic'en que ant'estava, saber-lh'-ía ben sofrer seu amor, e
nembrar-m'-ía que eu viver non podía, quando ela alhur morava: tan
muito a desejava! Mais eu con este pavor sería bon
sofredor!
DINÍS, Don [B 498 / V 81]
Oimais quer'eu ja leixá-lo
trobar e quero-me desemparar d'amor, e quer'ir algüa terra buscar u
nunca possa seer sabedor ela de mí nen eu de mia senhor, pois que lh'é
d'eu viver aquí pesar.
Mais Deus! Que grave cousa d'endurar que a min
será ir-me d'u ela for! Ca sei mui ben que nunca poss'achar nen üa cousa
ond'haja sabor, senón da morte; mais ar hei pavor de mi a non querer Deus
tan cedo dar.
Mais se fez Deus a tan gran coita par come a de que
serei sofredor, quando m'agora houver d'alongar daquesta terra u ést'a
melhor de quantas son, e de cujo loor non se pode per dizer
acabar.
DINÍS, Don [B 508/V 91]
Pois mia ventura tal é
ja que sodes tan poderosa de min, mia senhor fremosa, por mesura que en
vós ha, e por ben que vos estará pois de vós
non hei nen un ben, de vós amar non vos pes
én, senhor.
E
pois por ben non teedes que eu haja de vós grado por quant'afán hei
levado por vós; ca assí queredes, mia senhor, fe que
devedes, pois de vós non hei nen un
ben, de vós amar non vos pes
én, senhor.
E
lume destes olhos meus, pois m'assí desemparades e que me grado non
dades como dan outras aos seus, mia senhor, polo amor de
Deus, pois de vós non hei nen un
ben, de vós amar non vos pes
én, senhor.
E
eu non perderei o sén, e vós non perdedes i
ren, senhor.
DINÍS,
Don [B 509/V 92]
Senhor, dizen-vos por meu mal que non trobo con
voss'amor, mais ca m'hei de trobar sabor; e non mi valha Deus nen
al, se eu trobo por m'én
pagar, mais faz-me voss'amor trobar.
E
essa que vos vai dizer que trobo porque me pagu'én, e non por vós, que
quero ben, mente; ca non veja prazer se eu
trobo por m'én pagar, mais faz-me voss'amor
trobar.
E pero quen vos diz que non trobo por vós, que
sempr'amei, mais por gran sabor que m'end'hei, mente; ca Deus non mi
perdón se eu trobo por m'én
pagar, mais faz-me voss'amor
trobar.
DINÍS, Don [B 512/V 95]
Pois que vos Deus fez, mia
senhor, fazer do ben sempr'o melhor, e vós én fez tan sabedor, üa
verdade vos direi, se mi valha Nostro
Senhor: erades bõa pera rei.
E pois
sabedes entender sempr'o melhor e escolher, verdade vos quero
dizer, senhor, que servi'e servirei: pois vos Deus atal foi
fazer, erades bõa pera rei.
E pois vos
Deus nunca fez par de bon sén nen de ben falar, nen fará ja, a meu
cuidar, mia senhor, por quanto ben hei, se o Deus quisesse
guisar, erades bõa pera rei.
DINÍS,
Don [B 516 / V 99]
Sempr'eu, mia senhor, desejei, máis que al, e
desejarei vosso ben que mui servid'hei, mais
non con asperança d'haver de vós ben; ca ben sei que nunca de vós
haverei senón mal e viltança.
Desej'eu
mui máis doutra ren o que mi pequena prol ten, ca desej'haver vosso
ben, mais non con asperança que haja do mal
que mi ven por vós nen galardón por én senón
mal e viltança.
Desej'eu con mui gran razón vosso ben, se Deus mi
perdón, mui máis de quantas cousas son, mais
non con asperança que sol coid'eno coraçón haver de vós por
galardón senón mal e viltança.
DINÍS, Don [B 518b/V 121]
Ai, senhor fremosa, por Deus e
por quan boa vos el fez, doede-vos algüa vez de min e destes olhos
meus, que vos viron por mal de
si, quando vos viron, e por mí.
E,
porque vos fez Deus melhor de quantas fez e máis valer, querede-vos de min
doer e destes meus olhos, senhor, que vos
viron por mal de si, quando vos viron, e por
mí.
E, porque o al non é ren, senón o ben que vos Deus
deu, querede-vos doer do meu mal e dos meus olhos, meu
ben, que vos viron por mal de
si, quando vos viron, e por
mí.
DINÍS, Don [T 7 /B 520a / V 113]
Quix ben, amigos, e
quer'e querrei üa molher que me quis e quer mal e querrá; mais non vos
direi eu qual ést' a molher; mais tanto vos
direi: quix ben e quer'e querrei tal
molher que me quis mal sempr'e querrá e
quer.
Quix e querrei e quero mui gran ben a quen mi quis mal e quer e
querrá, mais nunca homen per mí saberá quen é; pero direi-vos üa
ren: quix ben e quer'e querrei tal
molher que me quis mal sempr'e querrá e
quer.
Quix e querrei e quero ben querer a quen me quis e quer, per bõa
fe, mal, e querrá; mais non direi quen é; mais pero tanto vos quero
dizer: quix ben e quer'e querrei tal
molher que me quis mal sempr'e querrá e
quer.
DINÍS, Don [B 520b / V 123]
Quer'eu en maneira de
proençal fazer agora un cantar d'amor, e querrei muit'i loar mia
senhor a que prez nen fremosura non fal, nen bondade; e máis vos direi
én: tanto a fez Deus comprida de ben que máis que todas-las do mundo
val.
Ca mia senhor quizo Deus fazer tal, quando a fez, que a fez
sabedor de todo ben e de mui gran valor, e con tod'esto é mui
comunal alí u deve; er deu-lhi bon sén, e des i non lhi fez pouco de
ben quando non quis que lh'outra foss'igual.
Ca en mia senhor nunca
Deus pos mal, mais pos i prez e beldad'e loor e falar mui ben, e riir
melhor que outra molher; des i é leal muit', e por esto non sei hoj'eu
quen possa compridamente no seu ben falar, ca non ha, tra-lo seu ben,
al.
DINÍS, Don [B 521b / V 124]
Mesura sería, senhor, de
vós amercear de mí, que vós en grave día vi, e én mui grave voss'amor
é; tan grave, que non hei poder daquesta coita máis sofrer de que,
muit'ha, fui sofredor.
Pero sabe Nostro Senhor que nunca vo-l'eu
merecí, mais sabe ben que vós serví, des que vos vi, sempr'o melhor que
nunca eu pudi fazer; por én querede-vos doer de min, coitado
pecador.
Mais Deus que de tod'é senhor, me queira poer
conselh'i, ca se meu feito vai assí e m'el non for ajudador contra vós,
que el fez valer máis de quantas fezo nacer, moir'eu, mais non
merecedor.
Pero se eu hei de morrer sen vo-lo nunca merecer, non
vos vej'i prez nen loor.
DINÍS, Don [B 522 / V 105]
Nostro
Senhor, hajades bon grado por quanto m'hoje mia senhor falou; e tod'esto
foi porque se cuidou que andava doutra
namorado; ca sei eu ben que mi non
falara se de qual ben lh'eu quero
cuidara.
Porque mi falou hoj'este día, hajades bon grado, Nostro
Senhor; e tod'esto foi porque mia senhor cuidou que eu por outra
morría; ca sei eu ben que mi non
falara, se de qual ben lh'eu quero
cuidara.
Por quanto m'hoje falou, haja Deus bon grado, mais desto non
fora ren, senón porque mia senhor cuidou ben que doutra eran os desejos
meus; ca sei eu ben que mi non
falara, se de qual ben lh'eu quero
cuidara.
Ca tal é que ante se matara ca mi falar se o sol
cuidara.
DINÍS, Don [B 524b / V 127]
Proençaes soen mui ben
trobar e dizen eles que é con amor, mais os que troban no tempo da
flor e non en outro sei eu ben que non han tan gran coita no seu
coraçón qual m'eu por mia senhor vejo levar.
Pero que troban e saben
loar sas senhores o máis e o melhor que eles poden, sõo sabedor que os
que troban, quand'a frol sazón ha, e non ante, se Deus mi perdón, non han
tal coita qual eu hei sen par.
Ca os que troban e que s'alegrar van
eno tempo que ten a color a frol consigu'e, tanto que se for aquel tempo,
logu'en trobar razón non han, non viven en qual perdiçón hoj'eu vivo, que
pois m'ha de matar.
|